پادشاه می تواند حکومت را اداره کند
تا آن زمان این یک رسم بود که موبدان سطح بالای مصری آمون تصمیم بگیرند که چه کسی پادشاه شده و مدت حکومت او چقدر باشد. سلامت پادشاه به باروری زمین گره خورده بود و موبدان این قدرت را داشتند تا تعیین کنند که آیا پادشاه می تواند حکومت را اداره کند. موبدان اگر پادشاه را ناتوان می دیدند پیامی به آن فرستاده و به او می گویند که از جانب آمون، زمان حکومت او به پایان رسیده و زمان مردن او است. پادشاهان نیز بر همین اساس از دستورات موبدان که از سوی آمون بوده اطاعت کرده و جان خود را برای خیرخواهی مردم ارائه می کرده اند. باستان شناسانی که از شهر باستانی مرویی و ناپاتا کاوش هایی را انجام دادند به طور معجزه آسایی موارد توضیح داده شده توسط دیودوروس را تایید کرده است. با اینکه هیچ مدرک باستان شناسی وجود نداشته اما به وضوح اختلاف فرهنگی میان مرویی و مصر با ارگامنز وجود داشته است. اکثر دانشمندان امروزی نیز توضیحات دیودوروس را به عنوان رویدادهای واقعی پذیرفته اند.
کانداکس (Candaces) ملکه مرویی
ارگامنز اولین پادشاهی بود که اجازه دفن مرده ها را در خارج از مرویی صادر کرد و همچنین قوانینی را تصویب کرد که بر اساس آن فرهنگ مرویی را با مصر متمایز سازد. پس از این زمان در حدود سال های ۲۸۵ پیش از میلاد زبان، نوشتار، هنر مصری و سایر موارد ناپدید شدند. الهه های مصر باستان مانند آمون همانند الهه یونان آپدامیک بوده و ملکه ها نیز به جای فروعون ها قدرت سیاسی را در سرزمین برقرار می کردند. عنوان ملکه کنتاک (Kentake) که به آن کانداک می گفتند. در بین سال های ۱۷۰ پیش از میلاد و ۳۱۴ میلادی حداقل ۷ ملکه کاداکس وجود داشتند.
ظهور و سقوط مرویی
شهر مرویی در واقع بیش از یک مایل مربع را اشغال کرده و در آن به استخراج آهن، کشاورزی و تجارت مشغول بوده است. رومی ها خواستار مواردی از آفریقا بودند مانند عاج، فیل و بسیاری موارد عجیب و غریب دیگر، اما فیل ها پس از گذشت زمان در جنگ ها بسیار مورد اهمیت قرار گرفتند. تا جایی که یکی از اولین مستندهای همکاری میان پادشاهان مرویی و سلسله تولمایک (Ptolemaic) مصر مربوط به دوره ای می شود که مصریان فیل ها را برای جنگ آماده می کردند. صنعت آهن در مرویی باعث شد تا این شهر شهرت خود را به عنوان یک شهر ثروتمند به دست آورد. از سوی دیگر افرادی که هنر کارکردن با آهن را داشتند بسیار مورد استقبال قرار گرفتند زیرا آن ها تنها افرادی بودند که می توانستند ابزارها و سلاح های جنگی را از اهن بسازند. شهر باستانی مرویی که به صورت اتفاقی در سواحل رود نیل واقع شده بود اشتباه بزرگی انجام داد و آن اینکه مرویی ها از زمین های خود چشم پوشی کرده و مزرعه های حاصلخیز خود را نادیده گرفتند.
تاریخ شهر مرویی پر از اسرار ناشناخته می باشد که به زبان مروئیت نوشته شده است. تهاجم آکسومیت و همچنین استفاده بیش از حد از درختان و زمین ها منجر به بیابان زایی در این منطقه شده و مرویی رو به افول گذاشت. صنعت آهن نیز به دلیل اینکه نیازمند مصرف چوب بود باعث از بین رفتن جنگل ها و متناسبا با آن ها به وجود آمدن کشاورزی گردید. در نهایت شهر باستانی مرویی رها شده و از قرن پنجم میلادی تبدیل به شهری پر از رمز و رازهای ناگفته شد.
